Narodziny zła

Niewiele jest książek, które były w stanie naprawdę mnie zaskoczyć. I nie chodzi tu wcale o rozwiązanie zagadki detektywistycznej, kryminału czy właśnie czegoś w tym stylu.
Jedną z tych niewielu książek jest debiut literacki Dawida Waszaka „Narodziny zła”.

Książka ta opowiada o tragicznym życiu Stevena, dziecka pochodzącego z patologicznej rodziny. Już od początku los go nie rozpieszczał. Ojciec alkoholik terroryzował zarówno chłopaka jak i jego matkę. Dnie upływały na kłótniach, gwałtach i bijatykach, a sytuacja ta ciągnie się aż do tragicznej śmierci matki i jej nowonarodzonego dziecka. Po tym dramacie sytuacja pozornie wygląda lepiej, ale czy na pewno nie dzieje się nic złego? Dawid Waszak pokazuje, że to, co na zewnątrz wygląda być może lepiej, wcale lepszym być nie musi.

Steven z każdą chwilą staje się coraz bardziej bezwzględnym i wyrachowanym psychopatą, który nie zawaha się przed niczym by zdobyć to, co jego zdaniem mu się należy. Chłopak poznaje dziewczynę, która, jak mu się wydaje, jest miłością jego życia. Kiedy jednak Anna od niego odchodzi, wszystko ponownie zaczyna się komplikować.

Autor skupia się na wewnętrznych przeżyciach bohatera. Chociaż dokładnie opisany, świat zewnętrzny nie ma tu tak naprawdę większego znaczenia. W „Narodzinach zła” w formie spowiedzi głównego bohatera przedstawione zostało precyzyjne studium osobowości psychopaty cierpiącego,
jak się później również okazuje na osobowość wieloraką, czyli tak zwane rozdwojenie jaźni. Czytelnik ma tutaj możliwość dogłębnej analizy zachowań bohatera, a także kierujących nim motywów. Ponadto, dzięki pierwszoosobowej narracji można wręcz wczuć się w sytuacje, w jakich znalazł się bohater powieści, wejść w jego skórę. Czytelnik może dzięki temu łatwiej zrozumieć jak ciężko jest głównej postaci odnaleźć się w realiach współczesnego społeczeństwa, w którym obowiązuje szereg reguł i przepisów. Za to autorowi należy się naprawdę duży plus.
Najmocniejszą jednak stroną „Narodzin zła” są opisy. To jest właśnie to, co mnie w głównej mierze zaskoczyło. Waszak nie boi się opisywać wszystkiego z bardzo dużym realizmem. Ponadto, z uwagi na poruszaną w powieści tematykę, opisy te mogą być dla czytelnika zbyt brutalne i obrzydliwe i chyba dlatego okładka książki opatrzona jest ostrzeżeniem, że powieść nadaje się jedynie dla dorosłych czytelników. Trzeba przyznać, że brutalność szczegółów chwilami przebija nawet twórczość Elfriede Jelinek, co nie zdarza się często i widać, że autor podszedł do tego tematu dość odważnie. Myślę, że było to o tyle ważne, że pozwoliło uzyskać autorowi efekt autentyczności zachowań głównego bohatera.

Książka Waszaka jest czymś zupełnie nowym. Z pewnością nie jest to książka, której główny bohater w kółko postępuje zgodnie z sumieniem czy też z ogólnie przyjętymi zasadami, jakich obecnie pełno na rynku wydawniczym. Można nawet powiedzieć, że Steven jako antybohater w ciągu całego swojego życia dąży ku samozagładzie i to głównie z własnej woli. Mamy tutaj do czynienia z pełnokrwistym psychopatą, który zachowuje się bardzo autentycznie. Niewiele jest książek, które poruszałyby podobną tematykę, za co należy się kolejny plus.

Książka ta jest bardzo udanym debiutem i choć chwilami trudno było mi przebrnąć przez wspomniane wcześniej brutalne opisy, to z pewnością mogę ją polecić jeśli nie każdemu, to przynajmniej tym czytelnikom o mocniejszych nerwach. Mimo że nie jest to być może pozycja wybitna w kanonie polskiej literatury to z pewnością zasługuje na sześć punktów na dziesięć w mojej skali. Książkę przeczytać z pewnością warto. 

Za możliwość przeczytania książki dziękuję portalowi Secretum.pl