Demony

Nie lubię czytać opowiadań. Zwykle autor kończy opowieść jeszcze zanim na dobre się zaczęła, a czytelnik jest pozbawiony możliwości dogłębnego wczucia się w rolę któregokolwiek bohatera. 

Tym razem w moje ręce trafiła antologia opowiadań o demonach. Pomimo wielkich nazwisk podszedłem do niej dość sceptycznie, jednak już pierwsze opowiadanie pozytywnie mnie zaskoczyło.

Zbiór składa się z dziesięciu opowiadań, ale już na początku trzeba zaznaczyć, że nie są one równe poziomem. Są tu teksty moim zdaniem bardzo dobre, ale są i beznadziejne. Każde opowiadanie przedstawia też nieco inną wizję demonów – od takich książkowych, encyklopedycznych poprzez niespokojne duchy zmarłych aż do demonów siedzących w ludzkiej podświadomości.

Na szczególną uwagę moim zdaniem zasługują opowiadania panów Grzędowicza, Ziemkiewicza i Piekary.
 Pierwsze z nich, „Obol dla Lilith”, nawiązuje do mitologii judeo-chrześcijańskiej, a także tekstów okultystycznych dotyczących alternatywnych światów, w których żyją demony. Autor wykreował w tej historii wyrazistą postać swoistego egzorcysty, przed którym staje zadanie pomocy krewnemu. W alternatywnym świecie przyjdzie mu stoczyć walkę na śmierć i życie z samą matką demonów.
„Akwizytor” Ziemkiewicza opowiada historię dziennikarza, któremu dano możliwość zemszczenia się na kieszonkowcu. W krótkim czasie okazuje się, że nie tylko on mógł skorzystać z promocji firmy „Sprawiedliwa magia”, a w mieście zaczyna panować chaos. Podobała mi się szczególnie wizja walki z demonami przy zastosowaniu argumentów słownych a nie siłowych.
Natomiast „Sierotki” Piekary nawiązują do historii inkwizytora Mordimera Madderdina, który tym razem będzie musiał stawić czoła demonom pożerającym ludzi w pewnej wiosce.
Te trzy opowiadania prezentują moim zdaniem najwyższy poziom i głównie z uwagi na nie warto sięgnąć po tę książkę.
Zupełnie inaczej prezentuje się tutaj opowiadanie pana Pilipiuka. Sięgając po tę książkę byłem przekonany, że jest to zbiór opowiadań fantastycznych i spodziewałem się, że w każdym z nich będzie coś magicznego czy chociaż fantastycznego. Natomiast „Czytając w ziemi” uraczyło mnie opisem ekspedycji archeologicznej okraszonym niemal nostalgicznym stosunkiem do czasów PRLu, kiedy to ludzie mieli pracę, a społeczność nie ulegała rozkładowi podsycanemu hektolitrami taniego alkoholu, od którego bohaterowie opowiadania niezależnie od pochodzenia i pozycji społecznej nie stronią.
Jeśli ktoś lubi takie klimaty, dzieło to jest z pewnością skierowane do niego. Mnie się nie podobało, chociaż nie można autorowi zarzucić, że opowiadanie jest napisane źle. Jedyny błąd to mocno naciągane zakończenie.
Reszta opowiadań wydaje mi się dość przeciętna na tle wcześniej opisanych. Nie są już tak wciągające ani nie można raczej powiedzieć, żeby czymś zaskakiwały.
Podsumowując, zbiór opowiadań, jaki oferuje nam Fabryka Słów warto przeczytać. Pomimo tego, że zebrane w nim utwory nie reprezentują jednakowego poziomu, to przynajmniej na te, które wymieniłem warto zwrócić uwagę. W mojej ocenie książka zasługuje na 7 punktów w 10-punktowej skali.

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję wydawnictwu Fabryka Słów i portalowi Secretum.pl